Zihnim yoğun bu aralar. Zihin yoğunluklarımın anakonusu yeni değil; yapmak istediklerimle ilgili, ve bunları yapmak için yapmam gerekenlerle, ve benim -zaman zaman beni çok yoran- tutumlarımla ilgili.
Bazen vaktinde yapmıyorum bazı şeyleri, adına üşenmek de, keyif düşkünlüğü de, yaptığını mükemmel yapmaya çalışmak de. Vaktinde yapmıyorum, sonra, yapmam gerekliliği kafama çökünce, panik, koşturmaca, telaş.
Bir yandan da insanlardan farklılığımı görüyorum; kendimi seviyorum, çok, ama benim tipim her zaman geçer akçe değil, bunun da mücadelesini veriyorum sıklıkla. Biliyorsun bizim gibilerdense, kendini öven, popülere yanaşan, gündemde olanın yanında olan seviliyor. Bizim gibi yaptığına özenenden, içine en sevdiği lezzeti koyandansa, herkesin seveceği gibi yapan, lezzeti de vanilyadan daha ekstreme gitmeyen tipler tutuluyor.
Onlar gibi olmaya calıştığım hiç yok, onlara bir kızgınlığım da yok; herkes kendi gibi olacak, zaten başka yolu yok. Ben sadece kendime yer açmaya çalışıyorum.
İşte bu birşeyi vaktinde yapmayışlar, ee zaten bir de herkesten farklı yapışlar, zihnimi dolduruyor bu ara. Neyse, bugün dolarım, yarın boşalırım. Her bulutun sonu yağmur.
