29 Mart 2017 Çarşamba

Zİhnİm Yoğun Bu Aralar

Zihnim yoğun bu aralar. Zihin yoğunluklarımın anakonusu yeni değil; yapmak istediklerimle ilgili, ve bunları yapmak için yapmam gerekenlerle, ve benim -zaman zaman beni çok yoran- tutumlarımla ilgili.

Bazen vaktinde yapmıyorum bazı şeyleri, adına üşenmek de, keyif düşkünlüğü de, yaptığını mükemmel yapmaya çalışmak de. Vaktinde yapmıyorum, sonra, yapmam gerekliliği kafama çökünce, panik, koşturmaca, telaş.

Bir yandan da insanlardan farklılığımı görüyorum; kendimi seviyorum, çok, ama benim tipim her zaman geçer akçe değil, bunun da mücadelesini veriyorum sıklıkla. Biliyorsun bizim gibilerdense, kendini öven, popülere yanaşan, gündemde olanın yanında olan seviliyor. Bizim gibi yaptığına özenenden, içine en sevdiği lezzeti koyandansa, herkesin seveceği gibi yapan, lezzeti de vanilyadan daha ekstreme gitmeyen tipler tutuluyor.                      

Onlar gibi olmaya calıştığım hiç yok, onlara bir kızgınlığım da yok; herkes kendi gibi olacak, zaten başka yolu yok. Ben sadece kendime yer açmaya çalışıyorum.

İşte bu birşeyi vaktinde yapmayışlar, ee zaten bir de herkesten farklı yapışlar, zihnimi dolduruyor bu ara. Neyse, bugün dolarım, yarın boşalırım. Her bulutun sonu yağmur.

27 Ocak 2017 Cuma

Sonlu ve Ölümlü Hayatta Bir Sonsuz Döngü

Şu sonlu ve ölümlü hayatta, bitmeyen bir sonsuz döngü içerisindeyim.

Ne zaman,hah oldu desem; ne zaman, herşeye zamanım yetiyor, enerjim bitmiyor, istediklerimi gerçekleştirmek için gereken gayrette disiplinliyim, hergün güneşli ve menüde hep sevdiğim şeyler var desem, daha dediğimin hemen ardından, bir bakıyorum o irade, o disiplin delik deşik olmuş, zamanımı -en kıymetli şeyimi- kontrolsüzce çar çur ediyorum ve önüne geçemiyorum, daha dün 24 saate 72 şey sığdırırken bugün tek parmağımı oynatacak enerjim yok, üstelik hava gri gri bulutlu olmuş ve de yiyecek sevdiğim hiçbirşey bulamıyorum ve ama gene de yiyorum! Sonra, ee sonra elbette bu hal de geçiyor, ve a aa galiba bu sefer oldu, yaptım, yapıyorum, oley derken, gene hooop bulutlanıyor hava.

Demem o ki, sanırım hayat bu; sürekli bir çaba, gayret, mücadele. Çok şükrediyorum ki, en azından çabaladıklarım kendi istediğim, seçtiğim, anlamlı bulduğum şeyler de bu gayrette kendimce bir mutluluk buluyorum. Ve dönmeye devam ediyorum.