Gizli Ataerkil

Bazen çok aksi oluyorum. Huysuz. Hırçın. Genellikle istediklerim olmayınca. Yoo aslında hiç de öyle büyük şeyler değil istediklerim, yani bence. Aslında söylediğimde, bu mudur dedirtecek şeyler, evin temiz ve de tertipli olması gibi. Bu mesela. Ama olmazsa, yazı yazamıyorum evde, keyifle tv karsısında tembellik edemiyorum, ya içimden yemek yapmak bile gelmiyor çoğu zaman. Ee temizle diyeceksin, işte sinirlerim burada bir geriliyor, çünkü sadece ben kirletmedim ki, neden ben temizliyorum, dahası neden sadece ben rahatsız oluyorum? Ee tamam peki madem rahatsız olan benim, o zaman ben temizleyip toplayayım, işte o noktada gerilen sinirlerim piiiing diye birer  birer atmaya başlıyor çünkü neden kitap okumak yerine şu an temizlik yapıyor olayım ki! Neden pazar öğleden sonram çamaşır makinası başında ve hele de elektrik süpürgesi elimde geçsin ki! İkimiz de işiyoruz, üstelik ben hep içine, ama silen ovan temizleyen bunlar yapılmadığında rahatsız olan niye benim? Şüphe ediyorum, çaktırmadan, gizli ataerkil miyiz acaba biz?